Poeta, prozaik, eseista, krytyk, tłumacz, laureat wielu prestiżowych nagród literackich, tłumaczony na wiele języków.
Urodził się we Lwowie 21 czerwca 1945 roku, ale nigdy tam nie mieszkał. Wkrótce po jego urodzeniu rodzice wraz z nim powrócili w ramach akcji repatriacyjnej do Polski. Dzieciństwo spędził na Śląsku, w Gliwicach, lata uniwersyteckie w Krakowie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na gdzie studiował psychologię i filozofię. Okres studiów w Krakowie to czas kontaktów z tamtejszym środowiskiem artystycznym. W 1968 roku wraz z Julianem Kornhauserem i Jerzym Kornholdem Adam Zagajewski stworzył grupę poetycką „Teraz”, która działała do 1975 roku. W 1974 roku z Julianem Kornhauserem wydał książkę programową pokolenia Nowej Fali - Świat nie przedstawiony. Później prowadził zajęcia z filozofii jako asystent uczelniany, pracował w redakcji czasopism "Student" której członkami byli m.in. Ryszard Krynicki i Stanisław Barańczak i "Odra", szybko zdobył sławę czołowego poety swego pokolenia - "pokolenia '68".
Debiutował na łamach „Życia literackiego” w 1967 roku wierszem Muzyka, natomiast debiutancki tom wierszy Komunikat został wydany w 1972 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego. W 1975 roku debiutował jako pisarz powieścią Ciepło, zimno wydaną przez PIW. W 1978 ukazał się natomiast pierwszy zbiór szkiców literackich Drugi oddech opublikowany przez Wydawnictwo „Znak”.
Ważnymi momentami kształtującącymi Adama Zagajewskiego były wydarzenia jakie miały miejsce w 1968 roku: Marzec ’68 był dla mnie wielkim wstrząsem – wydobył mnie (do pewnego stopnia) z mojej egzystencji w gruncie rzeczy zupełnie apolitycznej, pomógł mi zrozumieć, w jakim kraju żyłem, popchnął mnie do myślenia, które doprowadziło mnie do uczestniczenia w pracach tzw. Nowej Fali. Od tego momentu poeta włączył się w działalność opozycyjną.
W latach siedemdziesiątych związany z niezależnym ruchem literackim, rozpracowywany przez SB. Od 1970 roku został przewodniczącym Koła Młodych Oddziału Krakowskiego Związku Literatów Polskich (do 1991 r.), następnie, od 1973 do rozwiązania przez władze w 1983 roku, był członkiem ZLP. Od 1979 roku jest członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1975 roku poeta był jednym z sygnatariuszy „Listu 59” będącego protestem wobec zmian w konstytucji PRL, a także opowiadającym się za ochroną podstawowych wolności obywatelskich.
W 1982 roku zdecydował się na wyjazd do Paryża, gdzie od 1983 roku był członkiem redakcji „Zeszytów Literackich”. Paryż był nowym okresem w życiu i twórczości poety, a także wejściem w nowe środowisko literackie. W czasie pobytu w Paryżu, w 1988 roku, wyjechał po raz pierwszy do USA gdzie rozpoczął prowadzenie corocznych zajęć w ramach programu Creative Writing na uniwersytecie w Houston w stanie Teksas. Od 2007 roku prowadzi doroczne cykle zajęć na University of Chicago.
W 2002 roku wraz z żoną – Mają Wodecką wrócił do Polski. Mieszkał w Krakowie, gdzie oprócz działalności pisarskiej podejmował działania integrujące środowiska poetyckie USA i Polski. Decyzja o powrocie obojga Zagajewskich do Krakowa w roku 2002 została poprzedzona dłuższym namysłem i rekonesansowymi odwiedzinami. Jak sam opisywał: Jakiego przymiotnika użyć do powrotu? Myślę, że tego jeszcze nie wiem, to jest właśnie ryzyko i przyjemność powrotu, tej decyzji egzystencjalnej. Jego sens odsłania się dopiero po kilku, a nawet kilkunastu latach. […] To nie jest tak, że powrót trwa jeden dzień czy miesiąc. Duże zmiany, duże przeprowadzki trwają długo. Ich sens wypełnia się latami. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych działań Zagajewskiego w Krakowie stało się organizowanie w tym mieście spotkań poetów polskich i amerykańskich.
Był laureatem licznych nagród literackich - m. in.: Nagrody "Zapisu" (1980), Nagrody Kościelskich (1975), Nagrody im. Kurta Tucholsky'ego szwedzkiego PEN Clubu (1985), Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego, nagrody "Arki" i Prix de la Liberté francuskiego PEN Clubu (1987), nagrody Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1988), Międzynarodowej Nagrody Vilenica (1996), Nagrody Tranströmera (2000) i Nagrody Literackiej Fundacji im. Konrada Adenauera (2002). Zagajewski od lat był wymieniany jako kandydat do literackiej nagrody Nobla. Niestety jej nie otrzymał - zmarł w Światowym Dniu Poezji 21 marca 2021 roku w wieku 75 lat.
Irlandzki powieściopisarz Colm Toibin napisał w The Guardian w 2004 roku: „W najlepszych wierszach Zagajewskiego udało mu się połączyć przestrzeń wyobraźni z doświadczeniem; rzeczy widziane, słyszane i pamiętane we wszystkich swoich ograniczeniach, smutku i rozkoszowanej radości mają dla niego taką samą moc, jak rzeczy wyczarowane”.
KOLORYZACJA ZDJĘCIA © PAI
Adam Zagajewski w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
