24 września 1941 roku w Londynie rząd polski na uchodźstwie podpisał wraz z Australią, ZSRR, Belgią, Luksemburgiem, Francją, Norwegią, Czechosłowacją, Grecją, Jugosławią i Kanadą tzw. Kartę Atlantycką - deklarację zwalczania totalitaryzmu faszystowskiego, prawo do samostanowienia narodów, propozycje wolnych gospodarek i ścisłej współpracy międzynarodowej na polu wymiany handlowej.
Od połowy 1940 roku ciężar działań przeciwko koalicji państw faszystowskich (przede wszystkim Niemcy i Włochy) spoczywał na Brytyjczykach oraz w mniejszym stopniu ich sojusznikach, którzy jednak stanowili cenne wsparcie (m.in. polscy lotnicy w czasie bitwy o Anglię) w trakcie kampanii prowadzonych na wielu frontach. Wysiłek międzynarodowej koalicji miał także dyplomatyczne poparcie Stanów Zjednoczonych, które mimo deklarowanego izolacjonizmu w polityce zagranicznej były uczestnikiem życia politycznego, utrzymując szczególnie bliskie stosunki z Wielką Brytanią.
W marcu 1941 roku USA zaaprobowały federalną ustawę znaną jako Lend Lease Act, która w praktyce umożliwiała im materialne wsparcie sojuszu alianckiego. Niejako dopełnieniem coraz aktywniejszej polityki prezydenta Franklina Delano Roosevelta było sygnowanie Karty Atlantyckiej. Dokument został podpisany 14 sierpnia 1941 roku na pokładzie brytyjskiego pancernika ,,Prince of Wales". Jego sygnatariuszami zostali Roosevelt i premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill.
Oba państwa zobowiązały się do prowadzenia polityki podporządkowanej ośmiu wspólnym celom, podstawowym zasadom, które miały rządzić stosunkami międzynarodowymi po zakończeniu konfliktu. Do najważniejszych punktów zaliczyć należy deklarację zwalczania totalitaryzmu faszystowskiego, prawo do samostanowienia narodów, propozycje wolnych gospodarek i ścisłej współpracy międzynarodowej na polu wymiany handlowej, zrzeczenie się przemocy, zdobyczy terytorialnych i chęć utrzymania przedwojennego status quo w kontekście stanu posiadania oraz otwarcie mórz i oceanów do swobodnej żeglugi i handlu.
Podczas międzynarodowej konferencji, która odbyła się 24 września 1941 roku w Londynie Kartę Atlantycką podpisali członkowie koalicji antyhitlerowskiej m.in. Australia, ZSRR, emigracyjne władze Polski, Belgii, Luksemburga, Francji, Norwegii, Czechosłowacji i Grecji oraz Jugosławia i Kanada.
Sygnowanie dokumentu było niezwykle ważnym aktem politycznym, który plasował formalnie neutralne Stany Zjednoczone po stronie państw koalicji antyhitlerowskiej. Zapisy dokumentu miały niebagatelne znaczenie dla kształtowania polityki alianckich mocarstw oraz procesu przywracania pokoju w Europie. Stały się także podstawą dla utworzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych, międzynarodowego gremium, które miało zastąpić nieudolną przedwojenną Ligę Narodów.
KARTA ATLANTYCKA W DZIALE HISTORIA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
