Pomimo propagandowej funkcji, cieszyła się popularnością i pewną sympatią społeczeństwa – w trakcie strajków na wybrzeżu jej filmowcy byli jedynymi operatorami, którzy mogli wejść na teren stoczni. Mowa o Polskiej Kronice Filmowej. 2 grudnia 1944 roku w Lublinie ukazało się jej pierwsze wydanie w powojennej odsłonie. W czasach, gdy nie było telewizji, widzowie właśnie z PKF-u dowiadywali się o sytuacji na froncie II wojny światowej, później zaś o obowiązującej modzie w Paryżu, wynalazkach radzieckich konstruktorów czy też oglądali impresje z odległych stolic. Mimo licznych treści ideowych, a w latach stalinowskich także agitacyjnych, Kronika była niezwykle popularnym i lubianym programem, a sygnał dźwiękowy – od roku 1949 autorstwa pianisty Władysława Szpilmana – był nieodłącznym znakiem każdego rozpoczynającego się seansu kinowego.
Polska Kronika Filmowa (PKF) – cotygodniowa kronika filmowa (magazyn filmowy); emitowana od 1 grudnia 1944 do 28 grudnia 1994 roku, poprzedzała projekcję filmu w kinach. W 1995 przestała ukazywać się w kinach i telewizji i rozpoczęła działalność pod nazwą Studio Filmowe „Kronika” sp. z o.o. do 2012 roku, rejestrując najważniejsze wydarzenia w kraju.
Magazyn filmowy kontynuował przerwaną działalność Kroniki Filmowej Polskiej Agencji Telegraficznej (Tygodnik Filmowy PAT), lecz w zupełnie odmiennym stylu. Magazyn powstał przy przekształceniu wojskowej Wytwórni Filmowej „Czołówka”. Publikowany był 1–2 razy tygodniowo w latach 1944–1994 i był swego rodzaju rejestrem bieżących wydarzeń oraz oficjalnym instrumentem propagandowym w okresie Polski Ludowej.
Obok oficjalnych informacji rządowych znajdowały się w nim także materiały propagandowe (osnute wokół wybranych zjawisk politycznych, społecznych, gospodarczych oraz na niskim szczeblu władzy), komentarze sportowe, relacje z wydarzeń kulturalnych oraz sporo „żartów i dowcipów filmowych”. Zazwyczaj w jednym dziesięciominutowym odcinku kroniki było kilka (około 7) różnych tematów, choć zdarzały się kroniki w całości poświęcone jednemu tematowi (np. świętu 1 maja).
Począwszy od 1957 roku, produkowano 2 wydania w tygodniu – wydanie A (o zasięgu ogólnopolskim) i B (zawężony zasięg – tylko kina miejskie). Ich produkcji zaprzestano w 1982 roku (po wprowadzeniu stanu wojennego). W tym samym okresie PKF włączono również do ramówki Telewizji Polskiej i wyświetlano ją (z przerwami) jako stały punkt programu telewizyjnego.
W Kronice znajdowały się głównie materiały krajowe, sporadycznie zagraniczne. W latach 70. XX w. PKF wymieniała materiały z 48 kronikami zagranicznymi: głównie z ZSRR, Czechosłowacją, Anglią, NRD, RFN i Francją. W czasie stalinizmu Kronika była narzędziem stalinowskiej propagandy politycznej.
Pierwszym redaktorem kroniki był Jerzy Bossak. Lektorami Kroniki byli: Władysław Hańcza (w latach 1944–1946), Andrzej Łapicki (w latach 1946–1956), Jeremi Przybora (w latach 1951–1952), Bogdan Niewinowski (w latach 1956–1958), Barbara Matkowska (1956), Andrzej Racławicki (wydanie 52/1956), Włodzimierz Kmicik (w latach 1957–1970), Lucjan Szołajski (w latach 1959–1963, 1982) Jerzy Rosołowski (w latach 1962–1994), Zbigniew Zapasiewicz (wydanie 36A/1965), Krzysztof Świętochowski (w latach 1966–1981), Roman Beeger (1971), Włodzimierz Press (wydanie 27A/1971) Czesław Seniuch (w latach 1971–1980, 1982), Piotr Fronczewski (1971), Mieczysław Marciniak (1972), Jerzy Kamas (wydanie 36B/1972, razem z Czesławem Seniuchem), Wojciech Gąssowski (wydanie 51A/1973), Alina Janowska (wydanie 10A/1975)[4], Tadeusz Sznuk (1975), Jerzy Zalewski (1976, 1983), Andrzej Racławicki(1958,1982) Marek Gajewski (w latach 1978–1979), Lesław Nowak (wydanie 43B/1978)[5], Leon Łochowski (1980–1981), Janusz Kozioł (1985) Tomasz Knapik (w latach 1986–1994), Marek Obertyn (wydanie 33/1990), Maciej Rayzacher (1990) i Andrzej Ferenc (wydanie 36/1992). Z kroniką współpracowali też: jako operator filmowy materiałów krajowych Bogusław Lambach, Andrzej Munk.
Kompozytorem sygnału Polskiej Kroniki Filmowej był Władysław Szpilman.
Kronika powstawała w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie przy ul. Chełmskiej 21. 1 stycznia 1995 zaprzestano wyświetlania PKF w kinach, ponieważ po przemianach ustrojowych powstawały poważne kłopoty z kolportażem Kroniki. Notacje filmowe realizowane były do 2012 roku.
Polska Kronika Filmowa w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
