„Działo się to we wsi Bieliny piątego grudnia 1913 roku o godzinie dziesiątej, stawił się Ignacy Piotr dwojga imion Sabbat trzydzieści siedem lat mający miejscowy organista zapisany w książkach meldunkowych po przybyciu z Klimontowa Sandomierskiego z radomskiej guberni i w przytomności Ignacego Gawrońskiego trzydzieści lat i Franciszka Bzinkowskiego sześćdziesiąt lat mającego, obydwu zamieszkałych w Bielinach, pierwszego kowala, a drugiego rolnika, okazał nam dziecię płci męskiej, oświadczając, że ono urodziło się w miejscowości Bieliny dwudziestego siódmego lutego tego roku o dziesiątej wieczór z jego małżonki Franciszki z Wiącków trzydzieści trzy lata mającej. Dziecięciu temu na Chrzcie Świętym nadano imię Kazimierz Aleksander, a rodzicami chrzestnymi byli Ignacy Gawroński i Marianna Gawrońska.” (tłumaczenie z rosyjskiego - AD) – tak brzmi akt chrztu późniejszego prezydenta Polski na uchodźstwie.
Sabbat należał do antyjałtańskiej emigracji żołnierskiej, która po 1945 r., a więc po przejściu do cywilnego życia w Wielkiej Brytanii, nie zaprzestała społecznej i politycznej służby Polsce. Był wychowankiem przedwojennego harcerstwa, a następnie jednym z liderów ruchu harcerskiego na obczyźnie. Sabbat odznaczał się zdolnościami przywódczymi, umiejętnością mobilizowania i organizowania ludzi do służby Polsce wyniesionymi z harcerstwa. W życiu politycznym polskiej emigracji niepodległościowej pełnił m.in. funkcje premiera (1976-1986) oraz prezydenta RP na Uchodźstwie (1986-1989).
Kazimierz Sabbat był jednym z najwybitniejszych reprezentantów polskiej emigracji której najistotniejszą rolą było utrzymanie ciągłości legalnych władz najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej oraz przechowanie depozytu polskiej niepodległości i narodowych tradycji. Ogromną zasługą Kazimierza Sabbata było skupienie wokół idei niepodległości młodszego pokolenia emigracji, urodzonego już poza ojczyzną, a droga ku temu wiodła przez jego kilkudziesięcioletnie zaangażowanie w harcerstwo – najlepszą szkołę charakteru i służby. Był przekonany, że ciężar walki o niepodległość Polski spoczywa na kraju, a zadaniem emigracji jest udzielanie mu wszelkiego wsparcia i informowanie wolnego świata o zniewoleniu Polaków. To czynił przez całe życie.
Aktywnie wspierał wolnościowe aspiracje rodaków w kraju. To on doprowadził na emigracji do współpracy z przedstawicielami młodzieży narodów zniewolonych przez Związek Sowiecki, w tym m.in. z Ukraińcami. Należał do pokolenia, w którym na sztandarach była wypisana - obok tak potrzebnego podczas II wojny światowej bohaterstwa – cierpliwa i konsekwentna służba niepodległej Rzeczypospolitej Polskiej.
Gdy zakończył swoją służbę, był pierwszym politykiem od czasu tragicznej śmierci gen. Władysława Sikorskiego, którego pożegnano w Katedrze Westminsterskiej.
Polecamy biografię prezydenta w dziale historia-kultura PAI
Kazimierz Sabbat w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
