„Jedyną moją zasługą jest to, że byłem synem wielkiego ojca” – pisał na początku swych pamiętników Władysław Mickiewicz, najstarsze z czwórki dzieci Celiny i Adama Mickiewiczów. Władysław nie poszedł w ślady ojca, bo nie miał szans mu dorównać, nie pisał wierszy, nawet wprost nie zajmował się poezją wielkiego Adama. Wniósł wielkie zasługi na innych polach - jako działacz społeczny i polonijny wśród tak zwanej „Wielkiej Emigracji” we Francji, kronikarz czasów w których przyszło mu żyć. Dzisiaj przypada 98 rocznica jego śmierci w 1926 roku.
W obszernych, liczących niemal tysiąc stron „Pamiętnikach” Władysław Mickiewicz opisuje swoje długie życia (1838-1926), podczas którego „był świadkiem niejednej rewolucji”, spotykał się z całą plejadą wielkich ludzi jak Adam Jerzy Czartoryski (który był jego chrzestnym ojcem), Andrzej Towiański, Giuseppe Garibaldi, Jules Michelet, Aleksander Hercen, Aleksander Dumas, Ludwika Śniadecka i Sadyk Pasza, a także dawni przyjaciele ojca – Ignacy Domeyko, Aleksander Chodźko, Seweryn Goszczyński czy zamachowiec na życie cara Aleksandra II Antoni Berezowski.
Mickiewicz kreśli w pamiętnikach ciekawy obraz starzejących się przedstawicieli Wielkiej Emigracji, wśród których nie brakowało oryginałów. Ludmilew Korylski zasłynął np. memoriałem skierowanym do mera Paryża, w którym przedstawiał projekt ochrony ptaków. Należało, jego zdaniem, maczać kotom łapy w smole, a na to nakładać łupiny orzechów, co uniemożliwiłoby drapieżnikom wybieranie piskląt z gniazd. Inny emigrant, Janusz Jeżewski, nigdy nie nauczył się dobrze francuskiego, ale w czasie powstania paryskich robotników w czerwcu 1848 roku poszedł z gałązką w ręku do walczących zarzucając wojsku i powstańcom, że się nawzajem mordują. Zaaresztowano go dla jego własnego dobra, ponieważ nikt nie umiał pojąć, o co właściwie mu chodzi. Prefekt policji oświadczył, że go zwolni pod warunkiem, że Jeżewski zgoli swoją wspaniałą brodę, która sięgała mu kolan. Jeżewski odmówił. Uratował go Adam Mickiewicz, który osobiście udał się do więzienia z nożyczkami i z zaskoczenia przyciął Jeżewskiemu brodę.
Pozycja ojca jako wybitnego poety, szanowanego i podziwianego człowieka nie tylko przez Polaków, ale Francuzów, Szwajcarów, Włochów, Turków, Rosjan, Węgrów, Rumunów i innych pomogła mu w nawiązywaniu bliskich kontaktów z bardzo wieloma słynnymi ludźmi: politykami, pisarzami, działaczami społecznymi, nawet naukowcami. Władysław Mickiewicz mając bliskie kontakty z nimi podaje szczegóły, niekiedy dość intymne z ich życia, do których nie mieli dostępu zawodowi historycy.
Władysław Józef Mickiewicz urodził się 23 czerwca 1838 w Paryżu. Najstarszy syn i trzecie dziecko Adama Mickiewicza i Celiny z Szymanowskich. Miał dwie siostry Marię i Helenę oraz trzech braci Józefa, Aleksandra i Jana.
Władysław był założycielem czasopisma na emigracji L'Espérance, które miało bronić sprawy narodów będących w niewoli. Publikował w niej tłumaczenia literatury polskiej m.in. Księgi pielgrzymstwa polskiego swojego ojca, Ulanę Józefa Ignacego Kraszewskiego, fragmenty Pamiątek starego szlachcica litewskiego Henryka Rzewuskiego, Wacława Dzieje Stefana Garczyńskiego i inne. Zajmował się promowaniem swojego pisma na terenach Polski pod zaborami oraz w innych krajach.
W 1864 ufundował słynną w tamtych czasach Księgarnię Luksemburską, mającą na celu promowanie dzieł polskich i Polski w języku francuskim i ojczystym. Głównym jej przedsięwzięciem stało się założenie Biblioteki Ludowej Polskiej, wzorca dla kolejnych polskich wydawnictw na emigracji. W 1903 ufundował Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu, mieszczące się w gmachu Biblioteki Polskiej na Wyspie Świętego Ludwika.
W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii, gdzie wziął udział (m.in. z Henrykiem Sienkiewiczem i Ignacym Mościckim) w pracach Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.
Zmarł w Paryżu 9 czerwca 1926
Władysław Mickiewicz w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
magdalena_news.png )
