53 lata temu w Montrealu zmarł gen. Antoni Szylling, generał WP; w czasie kampanii 1939 r. dowódca Armii „Kraków”, mającej bronić Górnego Śląska i południowego skrzydła polskiego frontu. Po walkach odwrotowych wyprowadził większość sił armii na wschód od Wisły.
Polacy - jak uczy historia - zawsze mieli uzdolnionych dowódców. Oto krótki opis sytuacji: (…) O godzinie 9-ej dnia 13 VII [1920] ppłk Antoni Szylling kierując osobiście akcją baonu zasadzkowego otwiera ogień na nieprzyjaciela posuwającego się z Kolosowa na Szpikolosy, wyrządza mu olbrzymie straty w ludziach i koniach, wywołuje panikę i zmusza do odwrotu, następnie śledząc pilnie przebieg akcji przeprowadza grupa zasadzkowa energiczny atak, przy czym osobiście kieruje ogniem baterii, którą ustawia na 1500 metrów od nieprzyjaciela (…), który w panice rozbiega się po lesie, pozostawiając w naszych rękach 7 armat z zaprzęgiem, tabory jazdy Kotowskiego i wielkie ilości trupów ludzi i koni. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 4 listopada 1920)
Po latach, na emigracji generał Szylling wydał książkę "Moje dowodzenie w roku 1939". Powstała ona w latach 1959-1963. W 1968 r. póżniej autor dopisał jeszcze do pracy komentarze. Generał Szylling zamieścił w książce krótki opis własnej kariery wojskowej oraz liczne uwagi na temat dowodzenia armią. Najciekawszy wątek jego rozważań stanowi polemika z poglądami wyrażanymi przez historyków i uczestników kampanii wrześniowej, że Armia Kraków przez niego dowodzona, rozpoczęła wycofywanie zbyt wcześnie.
Pisał: „klęską narodu stawało się nie to, że wojna była przegrana, bo inaczej być nie mogło, a to, że wojsko nie mogło się bić, tak jak tego nadzieje i ambicje narodu oczekiwały, a przeznaczenie i honor wojsk wymagały”.
Generał był taktykiem i jako taki uznawał konieczność oszczędzania wojska z myślą o użyciu oddziałów przy lepszej okazji. Ze strategicznego punktu widzenia i oceny całej kampanii obrona Śląska choćby o dzień dłużej nie miała większego znaczenia. 19 września 1939 gen. Szylling wraz z ostatkami jego armii w grupie wojsk dowodzonych przez gen. Tadeusza Piskora (dowódca Armii Lublin dotarły pod Tomaszów Lubelski. Szylling proponował pozorowany atak na Tomaszów, zaś właściwy przez Narol nad Tanwią. Jednak gen. T. Piskor zdecydował się atakować wyłącznie Tomaszów. Oddziały polskie stoczyły swą ostatnią bitwę – niemiecka zapora w Tomaszowie była zbyt silna, pozostałą jedynie kapitulacja.
20 września 1939 roku (po raz drugi) dostał się do niemieckiej niewoli. Niemal cały okres wojny, do 30 kwietnia 1945 spędził gen. Szylling w obozie jenieckim VII A Murnau. Wyzwolony przez Amerykanów – wyjechał najpierw do Francji, następnie do Wielkiej Brytanii i Kanady w Montrealu, gdzie zmarł 17 czerwca 1971
Zachęcamy do zapoznania się z biografią Antoniego Szyllinga w dziale historia-kultura PAI
Antoni Szylling w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
