Gdy 1 września 1939 roku Niemcy zaatakowali Polskę, był jednym z 83 generałów brygady w służbie czynnej i dowodził grupą operacyjną w składzie Armii „Łódź”. Po ucieczce dowódcy armii gen. Juliusza Rómmla przejął komendę i poprowadził pobite dywizje do Modlina. Potem przez ponad dwa tygodnie twardo bronił modlińskiej twierdzy. Poddał się dopiero wtedy, gdy padła Warszawa. Okazał się dowódcą sprawnym, zdecydowanym, o nieugiętym charakterze. Wyróżniającym się w tym tragicznym wrześniu.
Gen. Wiktor Thommée urodził się 30 listopada 1881 r. w Święcianach na Wileńszczyźnie. Jego rodzina miała francuskie korzenie. Ojciec Wiktora za udział w powstaniu styczniowym musiał opuścić rodzinne strony i wraz z bliskimi przeniósł się do Petersburga. Od 1887 r. uczęszczał do prywatnych szkół polskich w Święcianach, Lidzie i Dyneburgu, a następnie od 1895 r. do szkoły realnej w Petersburgu. W 1904 r. ukończył szkołę oficerską w Petersburgu, po czym został wcielony do 124 pułku piechoty w Woroneżu. Brał udział w wojnie japońsko-rosyjskiej, podczas której był dwukrotnie ranny. W 1914 r. ukończył Wojenną Akademię Sztabu Generalnego.
W I wojnie światowej uczestniczył jako dowódca kompanii, a później batalionu 276 pułku piechoty. Potem walczył w szeregach 47 korpusu. W czasie walk był pięciokrotnie ranny. W 1916 r. awansował do stopnia podpułkownika. W 1917 r., po wybuchu rewolucji w Rosji, został szefem sztabu 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego.
W czerwcu 1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego. W czasie wojny polsko-sowieckiej pełnił funkcje: szefa sztabu 10 Dywizji Piechoty, dowódcy 28 pułku strzelców Kaniowskich, dowódcy 19 Brygady Piechoty, dowódcy 10 Dywizji Piechoty, dowódcy 29 pułku piechoty oraz dowódcy 28 pułku strzelców Kresowych. Po zakończeniu wojny, do sierpnia 1921 r. był dowódcą 20 Brygady Piechoty, następnie przez rok pełnił funkcję szefa sztabu DOK IX Brześć n. Bugiem.
W październiku 1922 r. został I oficerem Inspektoratu Armii nr 3 w Toruniu. W tym samym roku uzyskał stopień pułkownika. W 1923 r. ukończył kurs informacyjny dla wyższych dowódców w Warszawie. Od 1924 r. do 1936 r. był dowódcą 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy. W 1924 r. awansował do stopnia generała brygady. W 1926 r. ukończył kurs wyższych dowódców we Francji. Od 1934 do 1938 r. pełnił obowiązki dowódcy OK VII Toruń, potem był dowódcą OK IV Łódź (1938-VIII 1939).
W 1939 roku, w obliczu zagrożenia wojną z Niemcami, został wyznaczony na dowódcę Grupy Operacyjnej „Piotrków”, która miała działać na południowej flance Armii „Łódź” gen. Rómmla. Jej zadaniem było utrzymanie styku z Armią „Kraków” i osłona kierunku na Radomsko‒i Skarżysko. Przeciwnikiem wojsk gen. Thomméego były oddziały niemieckiej 10. Armii, w tym XVI Korpus Armijny gen. Hoeppnera, mający w składzie dwie dywizje pancerne. Już pierwszego dnia wojny wchodząca w skład GO „Piotrków” Wołyńska Brygada Kawalerii stoczyła pod Mokrą krwawy bój z niemiecką 4. DPanc., niszcząc lub uszkadzając kilkadziesiąt czołgów. Jednostki grupy operacyjnej musiały się jednak cofać pod naporem przeciwnika.
Co było później - przeczytacie Państwo w dziale historia-kultura Polonijnej Agencji Informacyjnej.
Generał Wiktor Thommée w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
