Polska dla mnie to....

Polska dla mnie to natura,
to bardzo ciekawy kraj.
Wiele szczęśliwych ludzi mieszkają w tym kraju,
kraj świetnych i wesołych zwierząt.
Kiedy mapę oglądasz,
rzeka Wisła płynie,
przez całą Polskę przechodzi
i do morza biegnie.
Wiele ptaków na niebieskim niebie latają,
a na zielonej trawie są różne motyle.
W lesie dużo zwierząt jest,
w różnych miejscach posiedli,
wiele jabłek na drzewie rosnie.
I... ten świat lubi
wszystkich, kto kocha jego.

Dzien Polonii w górach Kaukazu.
Elbrus w całej okazałości (dla przypomnienia najwyższy szczyt Europy 5642 m n.p.)
Pozdrawiam Prezes Irena Degojewa
Społeczna Organizacja obwodu Stawropolkiego "Zjednoczone Polskie Serca"

Chciałbym powiedzieć, że moim największym uczuciem do Ojczyzny jest miłość.
Z tego powodu Polska to dla mnie miłość. A miłość do Ojczyzny nie ma drobiazgów. Każdy Polak, który znajduje się poza granicami Ojczyzny, może stworzyć polską atmosferę w swoim sercu i domu. Na zdjęciu widać, jak tworzę dla siebie patriotyczny nastrój ze zwykłych rzeczy.

Polska to dla mnie...

Polska dla mnie to...
mój dom, gdzie ogród byl Pana sołtysa
gdzie chodzily pawie po zielonej trawie droga szeroka od klasztora do koscioła ... i dzwon Karmelicki słychac dookoła

Mamusia moja Jadwiga tak opowiada,
że jej babcia poiła Kasztankę
( konia Dziadka) Marszałek do Rodziny w Mosarzu
zawitał I o imię tej dziewczynki zapytał....

Babcia, Mamusia, Żona ,Córeczka, Syn
Dom, z oknem, otwartym na zachód...
I dzwon, który bije i ja go słyszę....
I nauczycielka , z której razem wiersze
piszę już po polsku.....

Polska to dla mnie...

Pamięć o bohaterach, którzy
w obronie naszych granic zgineli,
którzy w Głębokim , w Brasławiu
100 lat temu snem wiecznym zasneli,
którzy nasze Babcie ratowali,
żeby do niewoli sowieckiej
choć lat na dwadzieście ...
ŃIE ODDALI !!!

Moja miłość do Ojczyzny

Od dziecka, uwielbiam wszystko co jest związane z Polską. Kiedy byłem mały, moi rodzice rozeszli się i musiałem przeprowadzić się do dziadków od strony mamy. Moja babcia była Włoszką, a mój dziadek Polakiem. Mimo, że rozumiem język włoski, lubię włoską kuchnię i kocham moją babcię, nigdy nie czułem mocnego związku z włoskim pochodzeniem. Zawsze natomiast czułem, że w moich żyłach płynie polska krew.

Mój dziadek był sierżantem w 5. Dywizji Piechoty 2. Korpusu Wojska Polskiego Gen. Andersa. Był kierowcą czołgów.  Pod koniec wojny znajdował się we Włoszech, a stamtąd wypłynął z moją babcią do Argentyny. Oprócz tego, że był żołnierzem i wielkim polskim patriotą, był także fryzjerem. Kiedy wracał do domu po dniu pracy, zawsze miał klientów do strzyżenia włosów, wielu z nich to jego polscy przyjaciele.

Zawsze lubiłem słuchać, jak dziadek mówił w swoim ojczystym języku. Jako dziecko chętnie rysowałem wszystko co było związane z Polską,polską flagę, herb. Rysowanie orła po prostu mnie fascynowało. Wszystkie moje rysunki wisiały w salonie fryzjerskim dziadka przez długi czas, a on bardzo dumny mówił klientom „to od mojego kochanego Andrzejka”. Dziadek nigdy nie był bardziej szczęśliwy i dumny od kiedy się nauczyłem śpiewać hymn Polski. Miałem wtedy 10 lat, a za każdym razem, gdy do naszego domum przychodzili Polacy, ja śpiewałem hymn. Często widziałem łzy w ich oczach, oczywiście u mojego dziadka również. Często mówiłem, że był dla mnie ojcem bardziej niż dziadkiem, zawsze to czułem.

Pewnego dnia do salonu mojego dziadka przyszedł pewien chłopak,żeby odciąć włosy. Nazywał się Mario Prejc. ‘’Maryś’’ opowiadał o polskim harcerstwie i obudził we mnie ciekawość. Od razu zostałem oczarowany harcerstwem. Od tego momentu minęło 40 lat, a ja wciąż jestem dumnym Harcerzem Polski. Dzięki Harcerstwu miałem okazję poznać moją ukochaną i nieznaną do mnie Polskę. W 1991 roku po raz pierwszy poznałem moją Ojczyznę. W Częstochowie został wtedy zorganizowany harcerski zlot, w którym uczestniczyło 16 członków z Argentyny. Wzięliśmy udział także w Światowych Dniach Młodzieży, podczas których spotkaliśmy się z naszym Ojcem Świętym Janem Pawłem II. Wciąż wracają do mnie te wspomnienia....tyle radości i emocji, które czułem w momencie kiedy wysiadłem z samolotu! Jak tylko stanąłem na polskiej ziemi, upadłem na kolana i pocałowałem ją. Wszyscy moi towarzysze podróży płakali tak jak ja przez tę Ojczyznę, którą nauczyliśmy się kochać nie widząc jej nigdy wcześniej. O jej historii i geografii wszystkiego dowiedziałem się w harcerstwie.

‘’Ale piękna jest Polska!’’, powiedziałem i czułem to prosto w moim sercu. Spotkanie mojej rodziny było naprawdę niesamowite. Poznanie mojej słodkiej prababci, zwiedzanie miasta rodzinnego i poczucie się po prostu ‘’w domu’’, tam gdzie urodził się mój dziadek.

Na spotkanie z Ojcem Świętym na Jasnej Górze płakałam u stóp Matki Boskiej Częstochowskiej, dziękując jej za to, że tam byłem.

Moje życie z dziadkiem u boku było bardzo szczęśliwe. W wieku 32 lat ożeniłem się i tuż po tym urodziła się moja córka Karolina. Dziadek był taki szczęśliwy, że ma prawnuczkę! Zawsze był bardzo obecny w życiu mojej córki. Lubił ją przytulać i śpiewać kołysanki takie jak ‘’a a a kotki dwa’’ itd. Niestety z biegiem lat, zdrowie dziadka zaczęło się pogarszać. Moja żona Vanina, podobnie jak reszta rodziny, opiekowała się nim do ostatnich dni. Podczas jego pobytu w szpitalu, ze względu na ciężką chorobę, wkrótce nadszedł najtrudniejszy moment ….. pielęgniarka przyszła do nas i powiedziała, że nadszedł czas, żeby się pożegnać. Powiedziałem mu wtedy po polsku: “drogi dziadku, możesz już iść w pokoju”. Dziadek otworzył swoje piękne, niebieskie jak niebo oczy , spojrzał na mnie, zabrał mi rękę i opuścił ten świat. To był najsmutniejszy dzień w moim życiu.

W ostatnich latach, kiedy mieszkaliśmy razem, obiecałem mojemu dziadkowi, że będę zawsze Polakiem i, że pewnego dnia ponownie położę kwiaty na grobie jego mamy. Tuż po jego śmierci, ku czci jego pamięci, przyjąłem jego nazwisko i dziś z wielką dumą przedstawiam się jako Andrés Ambrosetti Kiciński. Zacząłem również zbierać dokumentację, aby ubiegać się o polskie obywatelstwo. Wydaje mi się, że jakimś cudem, na stoliku nocnym dziadka znalazłem jego akt małżeństwa, podstawowy dokument, aby otrzymać potwierdzenie obywatelstwa polskiego. Potem z pomocą kilku przyjaciół z Polski załatwiłem wszystkie niezbędne dokumenty i teraz mogę szczęśliwie powiedzieć, że jestem obywatelem Polski.

Wciąż pielęgnuję i przekazuję miłość do Polski. Teraz  moją drogą idzie także moja córka, która również jest także harcerką. Moja żona, choć nie ma nic wspólnego z Polską, nauczyła się gotować polskie potrawy, robi pyszny bigos, pierogi i ciasta takie jak szarlotka. Wciąż w Harcerstwieuczę tradycji i zwyczajów polskich. Moja córka maluje pisanki, śpiewa, modli się i mówi po polsku. Ma także obywatelstwo polskie, tak jak ja. Nie mógłbym być z niej bardziej dumny. Jestem wielkim fanem pamiątek z Polski. W moim domu nie brakuje obrazów, talerzy, ozdób, ciupag, czapek, wszystkiego co jest związane z Polską. Zbieram czapki i koszulki polskimi wzorami. Moja żona ma naprawdę dużo cierpliwości! Czuję się Polakiem i pomimo, że między mną a Polską jest 14 000 km, czuję, że Polska jest blisko.

Jakiś czas temu zacząłem pisać i odnoszę na tym polu wiele sukcesów. Wziąłem udział w kilku konkursach literackich, zdobywając nagrody oraz wyróżnienia. W jednym z nich, historia moja i mojego dziadka została nagrodzone oraz stała się  częścią książki o polskiej emigracji w Argentynie. Jestem także fotografem. W ubiegłym roku wziąłem udział w konkursie zorganizowanym przez Ambasadę RP. Moje zdjęcia zostały wybrane do almanachu ambasady.

Po długich 28 latach, udało mi się wrócić do mojej ukochanej Polski. Nie mogłem tym razem ucałować polskiej ziemi od razu, ponieważ teraz z samolotu wychodzi się wprost do budynku lotniska. W porównaniu do mojej pierwszej wizyty, to zupełnie inny, ale wciąż piękny kraj. Poznałem nowe miejsca... po raz pierwszy zobaczyłem morze, nowoczesne miasta i góry. Teraz kocham Polskę jeszcze bardziej. Podczas tej wizyty, byłem reprezentantem Harcerstwa Argentyny. Byliśmy na pogrzebie Kapitana „Jerzego” Białousa, szefa Batalionu Zośka. Zostałem przedstawiony Prezydentowi Polski i poznałem córkę „Montera”. W  Harcerstwie kilku z nas posługuje się pseudonimami osób, które uczestniczyły w Powstaniu Warszawskim. Ja, np. jestem „Monter” jak pułkownik Antoni Chruściel, który rozpoczął Powstanie Warszawskie. Dlatego spotkanie z jego córką było dla mnie bardzo poruszające i oczywiście w jego trakcie płakałem, jak zresztą prawie przez całą moją podróż po Polsce. Miałem okazję poznać także wnuczkę Andrzeja Malkowskiego, założyciela Harcerstwa. Spełniłem również obietnicę daną mojemu dziadkowi. Pomodliłem się przy grobie mojej prababki, zostawiłem kwiaty i zapaliłem znicz w imieniu mojej rodziny z Argentyny. Poznałem moich krewnych, których do tego dnia znałem tylko przez internet i bardziej polubiłem Łódź, miasto w którym zaczęła się historia mojej rodziny.

To streszczenie przedstawia kim jestem: Polakiem urodzonym w Argentynie, który pomimo trudności oraz słabą znajomością języka polskiego, stara się każdego dnia pielęgnować miłość do tej odległej Ojczyzny. Myślę, że mój dziadek z nieba śmieje się szczęśliwie i jest dumny z tego, kim jestem. Tak to czuję teraz i tak to czułem, kiedy zwiedzałem naszą Ojczyznę. Wiem, że on był cały czas blisko mnie. Jestem bardzo dumny, że jestem Polakiem. Pamiętając pierwszą zwrotkę tego hymnu, którego nauczyłem się jako dziecko: „Jeszcze polska nie zginęła kiedy my żyjemy” czuję, że jestem i zawsze, aż do mojej śmierci będę ... Polakiem.

Polska dla mnie to...

Pani Olenka w 1937 urodzona.
Zostala w 1939 po 17 wrzesnia osierocona
Ojciec Piotr do niewoli trafił sowieckiej
chociaż bronil granić przed okupantem niemieckim.
Więc Mamusia trojkę dzieci wychowala
i od katorgi sowieckiej uratowała,
bo Matka Matki czyli Babciatylko wylacznie w domu
po polsku rozmawiała...

Żeby nie wywiezli, to milczała..
I po bialorusku mówic musiala
Minelo tak lat dwadziescie pięć
Juz mąż i synek w Rodzinie są...

Az się z Ojcem spotkanie w Lublinie
I została by tam , lecz w domu synek
Rozdzielona Rodzina
w Głebokim i w Lublinie
Tylko wspomnienie
o Małych Dawydkach
Nigdy nie zginie.. tam Pan Piotr był
Dowódcą KOP ,

Tak Pani Olenka Kordas opowiadala
Gdy w goscinę do Pani Eulalii zawitała

Byla i jest najlepszą uczennicą szlachcianką i Polką zawsze jest

Występują: (dorośli) Basia Nowakowska i Jessica Wendt, (dzieci) Łukasz i Lucyna Wendt

Polska to mój ukochany kraj, który jest ojczyzną moich rodziców.
Polska to dla mnie babcia, dziadek, rodzina, przyjaciele i znajomi”.

Życzenia dla Polonii z okazji Dnia Polonii i Polaków za Granicą.
Margaryta Kondratenko Prezes Polskiego Centrum Kulturalno-Edukacyjnego «Drzewo»
Charków, Ukraina

Polska to dla mnie... synonim polskości oraz wizytówka. Żeby się o tym przekonać to wystarczy zajrzeć do esperanckiej Wikipedii. Jeden z jej administratorów zgłosił w ub. r. opracowywaną przeze mnie kronikę "Druga wojna światowa w Polsce i na świecie" do kategorii:Wikipedia:Dobre Artykuły, akurat w 5. rocznicę wpisania języka esperanto na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego.

O konkursie usłyszałem dzisiaj rano w "Jedynce" PR, dzięki czemu uzupełniłem hasło Stowarzyszenie "Wspólnota Polska". Z łatwością można byłoby podać listę kilkuset haseł dotyczących Polonii. Sam wprowadziłem co najmniej kilkadziesiąt, tłumacząc je z polskojęzycznej Wikipedii, po kilkunaście z rozmaitych kategorii (cichociemni, kryptolodzy, filozofowie, itp), np. Bitwa pod Kłuszynem, Związek Polaków w Niemczech, Ignacy Domejko, Wanda Dynowska, Janina Lewandowska, Stanisław Maczek, Stanisław Skalski, Gustaw Herling-Grudziński, Ryszard Kukliński, Marian Żelazek.

Wystarczy otworzyć esperancką Wikipedię na dowolnej dacie aby się przekonać o ilości polskich akcentów w akapitach Wydarzenia, Urodzili się, Zmarli. Wystarczy też kliknąć na swoją datę urodzenia aby dowiedzieć się o wydarzeniach czasu wojny w jej kolejnych latach u nas i na świecie, czego gdzie indziej nie znajdziemy. A polskie hasła adresowane są przede wszystkim dla zagranicznego odbiorcy, w tym z Bloku wschodniego, gdzie historia była fałszowana. Warto czasem przypomnieć sobie o tym kalendarium, które jest aktualizowane każdego dnia.

KŚ = Kupuj Świadomie (to, co polskie)

Z pozdrowieniami z Lublina, miasta inspiracji

Gabrysia Gierczyński, uczennica Polskiej Szkoły im. Marii Skłodowskiej-Curie w Chicago z dumą prezentuje pamiątki przywiezione z Polski. Nawet jej ulubiony piesek jest dumny z pochodzenia 🇵🇱❤️

"Polska to dla mnie... królestwo smaków "



Miłośnik języka polskiego, kultury polskiej i polskich smaków, oczywiście 😃

Polska Szkoła Osstoja z holenderskiego Oss w Brabancji Północnej przesyła serdeczne pozdrowienia w Dniu Polonii. To wyjątkowo bliskie nam święto. Polacy za granicą łączą się pod polską flagą, a patriotyzm polonijny jest zawsze sentymentalny, radosny i łączący pokolenia i rodaków!

KONKURS "POLSKA TO DLA MNIE..."

Polska to dla mnie mój ziemski kod genetyczny.
Polska to punkt odniesienia na mapie mojego życia. To historia, prochy Poległych, groby bliskich, grób Matki, ścieżki dzieciństwa, smaki, opuszczona ławka szkolna, przyjaciele i język, którego uczę dzieci polonijne od lat, język wyszeleszczony w szumiących liściach wierzb ..., wygrany w muzyce Chopina i Moniuszki na cały świat ...

Mama w zgłoszeniu na konkurs napisała: Kayan (lat 6) i Maya (lat 4) Warman i ich prace wykonane na dzień Polonii 😊
Dzieci uczęszczają do polskiej szkoły Osstoja w Oss ( Holandia).
Tata dzieci jest Holendrem.
Postanowiliśmy dzieci zapisać do polskiej szkoły, aby zatroszczyć się o rozwój języka polskiego jak i również wzbogacić ich wiedzę o Polsce, polskiej kulturze i polskich tradycjach.

Pozdrawiamy i życzymy wszystkim Polakom mieszkającym na obczyźnie dużo zdrowia i uśmiechu.

Polonijna organizacja pożytku publicznego skupiająca i działająca na terenie Landshut w Bawarii.

Polska to dla mnie
radość wielka
i szczęście,
to miłość
wzajemna

Polska dla mnie
to studia przyszłe,
to oczekiwanie
oraz marzeń spełnienie
być może tej jesieni...

Emilka Rydzewski z Polskiej Szkoły im. Marii Skłodowskiej-Curie w Chicago (USA) zagrała hejnał mariacki. Emilka jest uczennicą klasy 6. Poniewaz w tym roku nie możemy maszerować w Paradzie 3 Majowej nasi uczniowie przygotowują domowe celebracje majowych świąt - Dnia Polonii, Flagi RP i Konstytucji 3 Maja

Polska to dla mnie... całe moje życie i wcale tu nie ma przesady.

Polska to moja Ojczyzna, to moje korzenie, dziedzictwo i kraj naszych przodków. Kraj w którym się urodziłem i wychowałem. To tam stawiałem swe pierwsze kroki. Tam chodziłem do przedszkola, później szkoły itd. Polska to moja rodzina, nasze małżeństwo i dzieci.
Polska to dla mnie wspomnienia, zachwyty, tęsknoty i wzruszenia. Polska to moja tożsamość, poczucie dumy, męstwa, jedności i przynależności. To także kultura, tradycja i religia.
Polska to dla mnie kochane góry i morze bałtyckie. Piękne lasy, łąki i pola... Przetwory i miód. Bimberek z Podlasia i kartacze. Dziadkowe pierogi i obiad teściowej z kluskami śląskimi, roladą i modrą kapustą.
Polska to dla mnie nasza historia... Pradziadek poległy na wojnie i babcine opowieści...
Polska to dla mnie wielkie zobowiązanie - chcę dla niej żyć, pracować i służyć. A kiedy zajdzie taka potrzeba umierać. Nie można się Jej wstydzić i trzeba Ją szanować. Trzeba przekazać Ją dzieciom i przyszłym pokoleniom, które mimo odległości i życia poza granicami Polski - dobrze Ją znają i pamiętają.
Polska to dla mnie matka, która mnie wychowała. Oddała światu, ale zawsze gotowa jest przyjąć z powrotem, bo jest wrócić gdzie i do kogo.

PS. Dziś żyjąc w Anglii nasze serca są rozdarte - tęsknota za ziemią Ojczystą i odległości sprawiają, że człowiek kocha Ją jeszcze bardziej. Dbamy tu teraz o dobre imię Polski i Polaków. Człowiek często upomina się o tych, o których już dzisiaj ludzie i świat zapomniał. Polscy weterani, Sybiracy i żołnierze. Lotnicy, piloci i inni..., aż niewiarygodne, że tyle tu Polski i Rodaków - tyle tu naszej krwi przelanej, tęsknot, miłości, łez i pięknej i strasznej historii.

Śladami polskiej historii.

Będzie krótko bo czasu niewiele. Co mnie najbardziej urzekło na Podlasiu ... wiara tych ludzi w Boga i miłość do Ojczyzny, kapliczki przy domach i flagi na kijach 🇵🇱 - ❤ serce do walki i partyzanci.

"Nie masz to jak partyzanty,
Same chłopy eleganty,
W kupę sporą wnet się zbiorą..."

Zdjęcie sprzed dwóch lat w towarzystwie gospodarzy tych ziem i miejsca. Wraz z ks. prał. dr Czesław Oleksy, jego trzech bratanków, no i ja.
Niebawem postaram się przygotować dla Państwa i wszystkich Rodaków tych w kraju i rozsianych na różnych kontynentach obszerny materiał o renowacji grobu polskiego żołnierza ppor Stanisława Zakrzewskiego, którego dokonaliśmy wspólnie wraz z z Polonią w Szkocji ubiegłego roku.
Pozdrawiam bardzo serdecznie i chylę czoła po pas. Z wyrazami szacunku Nikola Lakovic.

Z okazji Dnia Polonii i Polaków za granicą, uczniowie sobotniej szkoły języka polskiego przy Kurskim Związku Polskiej Kultury, przygotowali dla wszystkich miłośników Polskiej kultury oraz języka polskiego ciekawy challenge. Przekazujemy go wszystkim chętnym!

Filmik z Polskiej Szkoły w Inverness w Szkocji, w której dyrektorem jest Magda Król. Nauczycielka Aleksandra Trunk wraz z dziećmi z tejże szkoły wykonały tą wspaniałą pracę.

Co roku w szkole obchodzimy uroczyscie rocznice i wydarzenia historyczne panstwa polskiego. W tym roku z powodu braku zajec chcielibysmy przedstawic Panstwu krotka prezentacje, ktora zostala stworzona wspolnymi silami. Mamy nadzieje, ze bedzie sie Panstwu podobala. 2 i 3 maja oczami dzieci

POLSKA to dla mnie – dom spokojny, rodzinny dom.

Jest tata i mama, dziadek i babcia i bawiące się dzieci.
Śpiew ptaków i bocian na łące.
Gwar w mieście i muzyka cicha, gdzieniegdzie pies i kot umyka.
Sznur samochodów płynący. Ulice, miasta i wsie bezpieczne.
Sklepy spożywcze pełne żywności.
To POLSKA – mój dom.
Pełna ludzi w pracy siedzącej.
Biało–czerwona flaga powiewa, znak bezpieczeństwa dla nieba.
Niech tylko świeci słońce, bez epidemii, grzmotów i burz padających…

P.s. Łuków, Polska, łącząc się z Polonią i Polakami za granicą

Mam na imię Patrick van Herwijnen. Mam 10 lat. Mieszkam z rodzicami (tata jest Holendrem a mama Polką) w Holandii we wiosce Kerkdriel. Oto moje zdjęcie z wyrazem czym dla mnie jest Polska.

Zewerin Skowronski nasz przedstawiciel, były wice burmistrz Aurii i były Prezes lokalny Organizacji BRASPOL-u, to obraz naszych ludzi, którzy do dzisiaj dzięki nim podtrzymujemy to co najważniejsze aby czuć się u nas w AURII Polakiem: język polski.

Nadesłała Miriam Aparecida Banaszewski (Brazylia, Aurea)

Majowe święta Grupa najmłodsza. Nadesłała: Wiktoria Koczurowska
Stowarzyszenie Dom Polski w Bielcach, Mołdawia

Serdeczne pozdrowienia od Polonii z Leuven

Pytasz, czym dla mnie Polska?
Odpowiem. Polska to jasność nieba, słońca i myśli.
Czerwień zawarta w makach
I w białych kwiatach wiśni

Polska to godność, co płynie z szczerych serc
Które otwarte są wprost do miłości
I mają w sobie wiele szlachetności.

Polska to dla mnie kraj moich przodków, moja historyczna Ojczyzna. Polska - to niemiecką szablą pradziadka, za pomocą której brał udział w odzyskaniu przez Polskę Niepodległości i bił ją czerwoną zarazą, a następnie dziadek w składzie Wojska Polskiego brał Berlin.
Polska to tysiącletnia historia, którą staram się opowiedzieć Rosjanom, tłumacząc na język rosyjski film rodziny Sieniawskich «Zrodzeni do szabli» i wydając w Rosji przetłumaczoną przeze mnie książkę doktora nauk historycznych Radosława Sikory “Husaria. Duma polskiego oręża ”.
Polska - to wiarą katolicką, która jest podstawą życia. Polska — to wspaniała kultura i cudowni, mili, inteligentni ludzie, prawdziwi patrioci swojej ojczyzny.

Dołączamy najlepsze życzenia z okazji świąt i przesyłamy serdeczne pozdrowienia od uczniów języka polskiego z Domu Polskiego w Pierwomajce w Kazachstanie.

W związku z Dniem Polaków mieszkających zagranicą p. Bożena Szwed nauczycielka w polskiej szkole w Mississaudze zaproponowała rodzicom uczniów nagranie okolicznościowe – dzieci były nagrywane w domach gdzie uczą się przez internet.

Pozwalamy sobie zacytować komentarz mamy Patryka, ponieważ oddaje atmosferę pracy konkursowej - Redakcja PAI

Patryk jest uczniem Polskiej Szkoły Osstoja w Oss w Niderlandach i ma 12 lat.
Przyznam, że ogromnym zaskoczeniem był dla mnie fakt, iż z ochotą zabrał się za zadanie. Jestem z niego bardzo dumna, bo napisany teks ściska mnie za serducho.

Czym dla mnie jest Polska...

Jako Dyrektor Sobotniej Szkoły Polskiej im Św.Jana Pawła II w Torrejon de Ardoz w imieniu całej naszej społeczności szkolnej pragnę w kilku słowach wyrazić co znaczy dla nas Polska.
Polska- dla dzieci mieszkających poza granicami naszego kraju to z całą pewnością Sobotnia Szkoła Polska do której co tydzień uczęszczają. Na naszych zajęciach poznają język polski,historię, geografie ,kulturę i tradycje polskie.
W tym roku szkolnym wzięliśmy po raz pierwszy udział w Narodowym Czytaniu organizowanym przez Kancelarię Prezydenta Polski.

Wybraliśmy nowele Elizy Orzeszkowej "Dobra Pani" było to dla nas duże wyzwanie .
Następnie wzięliśmy udział w konkursie polonijnym Mam Talent "Bawimy się w Teatr" gdzie otrzymalismy wyróżnienie za spektakl "Pociąg do Wolnosci"
Podczas przygotowywania naszego przedstawienia poznaliśmy bardzo duzo naszej polskiej historii ,walki o niepodległość.
Później już Mikołaj I Jasełka-wspólne śpiewanie razem z Rodzicami naszych przepięknych polskich kolęd.
Następnie Karnawał tu już króluje paczek I faworek niezbędny element naszej polskiej tradycji.
I już szybciutko następna wyzwanie Być Polakiem Solidarnosc z Polska bardzo trudny temat ale nasze drogie Panie Nauczycielki dały radę wszystko nam wytłumaczyć -Także prace napisane na następny konkurs polonijny (mamy nadzieję że zostaniemy zauwazeni) Dzień 02 05 to dla nas Polaków Dzień Flagi w tym dniu zajęcia online .
Następna nasza praca szkolna to Polska co dla mnie znaczy .
Polska -dla dziecka wychowujacego się poza granicami Polski to z całą pewnością Rodzina i Wakacje w Polsce Ale również Sobotnia Szkoła Polska w której co tydzień możemy się spotkać i stworzyć tu w Torrejon de Ardoz "Nasza Własną Polskę .

Z pozdrowieniami dla Wszystkich Polaków Uczniowie Rodzice Grono Pedagogiczne i Dyrekcja Sobotniej Szkoły Polskiej w Torrejon de Ardoz

Nadesłała Katrzyna Bracisiewicz

POLSKA to dla mnie... OJCZYZNA, a tu w Tunezji, gdzie mieszkam od lat,
to nasze stowarzyszenie DOM POLSKI

Czym dla mnie jest Polska...

Dla mnie odpowiedz jest prosta.Polska to moja ojczyzna,miejsce gdzie sie urodzilam,wychowalam.To Krakow,moje ukochane rodzinne miasto,moja mala ojczyzna.To moja liczna rodzina .To wiara.To spotkanie ze sw.Janem Pawlem II w czasie jego pielgrzymki do ojczyzny.To kawa wypijana z przyjaciolkami na krakowskim Kazimierzu. To zapach swiezo skoszonej trawy latem na polach.To zlota polska jesien.To czerwone maki na lakach.To piesze wedrowki po Tatrach..To splywy kajakowe w Borach Tucholskich.To kolonie letnie w Jastrzebiej Gorze.To pierogi mojej mamy.To rodzina wspolnie zasiadajaca do wigilijnego stolu.To duma,radosc ,gdy uslyszy sie "Mazurka Dabrowskiego",kiedy sportowcy staja na najwyzszym podium.To ....Polska to moje zycie.

Zastanawialam sie ,co moze odpowiedziec moja corka na to pytanie.Urodzila sie i mieszka w Austrii.Czym dla niej moze byc Polska?Natychmiastowa jej odpowiedzia bylo:"Wakacje u dziadkow!".Potem zaczela wymieniac:"To moja rodzina.To swieta i koledy spiewane razem przy wigilijnym stole.To pierogi mojej babci.To uroczystosci w sierpniu w Kalwarii Zebrzydowskiej.To ferie w Bukowinie Tatrzanskiej.To nauka w Szkole Polskiej.To mowienie i czytanie po polsku.To wspolne spiewanie hymnu z kolegami w Szkole Polskiej. To msze swiete po polsku.To harcerstwo.To taniec ludowy.To Mazurki(zespol folklorystyczny polonii wiedenskiej).To referaty szkolne o Polsce dla austriackich kolegow.To udzial w uroczystosciach patriotycznych,biegach(Bieg "Wilczym tropem").To poznawanie historii.To kibicowanie bialo-czerwonym .To.....Polska to moje zycie".

Serdeczne życzenia dla całej Polonii Świata składa Stowarzyszenie Włosko- Polskie Ludoteka Wojtek z Ascoli Piceno i San Benedetto del Tronto *rejon Marche) z Włoch

Czym dla mnie jest Polska...

Polska – to dla mnie taniec ludowy. Każdy taniec ludowy to historia narodu. Odzwierciedla on mądrość i heroizm, radości i smutki, zwycięstwa i porażki, zwyczaje, tradycje, głęboką wiarę i szczęśliwą przyszłość. Taniec ludowy jest duszą narodu. Im bogatszy wewnętrzny świat człowieka, tym bogatsze środki wyrazu - w każdej formie sztuki. A sztuką tańca jest komunikacja. Polskie tańce ludowe są bardzo zróżnicowane pod względem muzycznym i ruchowym. Oprócz tańców dobrze znanych w Polsce - takich jak oberek, krakowiak czy kujawiak, każdy region ma swoje lokalne tańce. Są one zjawiskiem wyjątkowym, które przeszli minimalne zmiany, dlatego tańcząc, przeżywamy i dotykamy żywą historię. To właśnie zawdzięczając polskim tańcom ludowym, ja - Polka z Wileńszczyzny – zawsze czułam bliską więź z Polską.

Jak napisała do nas mama chłopców: "Dzieci uczęszczają do Polskiej Szkoły w Oss w Holandii Osstoja, aby kultywować tradycje polskie. "

Polska dla mnie to
OJCZYZNA miła,
Tatuś , Mamusia
Przodków mogiły

Domek z gankim...
Na scianie obrazy
Pasyjka w cymboryi
Pomiedzy obrazami

Piersze słowa po polsku
Modlitwa tylko po polsku,
Adwent, choinka, oplatek,
wigilia, koledy , prezenty.

Palmowa. Wielkanoc...
Czas Zmartwychwstania...
...cichutko ..,,Ona powstanie""
A potem głosnięj radosnie

Mamy zaszczyt taki :
Polakami być...
Polakami byc ...
Godnie i uczciwie żyć

Polska jak domek kochany
Jest nam od Pana Boga dany
Lecz my jako Dzieci Boźe
Szanujmy i brońmy
Polskę
w każdej porzę

Z okazji konkursu napisałam wiersz.
Jest to mój pierwszy wiersz w języku polskim.
Zazwyczaj piszę po angielsku.

Polska dla mnie
To pączek z różą,
Orzechówka z mlekiem,
Niekończące się pola rzepaku
Przez okno Warsa.

Polska dla mnie
Ostatnie spojrzenie chłopaka
Który nigdy nie będzie moim.

Polska dla mnie
Bar mleczny „Mewa” w Krakowie.
Góry? Sowie!
Kawa z ciastem, herbata z prądem
No i śledzik pod każdym kątem!

Polska dla mnie
Kurz spod kół PKSa,
Życzliwość kierowców,
Wydmy w Łebie i lody włoskie.

To ciekawskie spojrzenie,
Nieśmiały uśmiech.
Fajny ma Pani akcent!
A Pani nie jest z Polski?

Pozdrawiam, Anna Shtorm

Polska to dojmujaca tęsknota,
I chleb pachnący złotymi polami.
Wierzby przy drodze, groby bliskich.
Wolność zdobyta krwią i łzami.

To ciepło w sercu i szkliste oczy,
gdy się wspomnienie w myśli kołysze,
mowy ojczystej za którą tęsknię,
którą w snach dobrych mówię i słyszę.

To też dzieciństwo, proste, szczęśliwe,
choć się w Ojczyźnie dawno ostało.
Wspomnienie zimy, zamieci śnieżnych,
tak było cudnie, dziko, biało.

To jest Rodzina przy wspólnym stole,
zapach choinki, kolęd śpiewanie.
Polska najmilsza. Ukochana.
Taka w mym sercu pozostanie.

Polska to mój kraj kochany
Ziemia nasza i ludzi na niej
Polska to Ojczyzna moja
Najmilsza , najlepsza , bo moja

W kościele tablica poświęcona
Tu w Kobylnikach a teraz Naroczy
MARIJA HELENA ochrzczona
potem z Lechem Kaczyńskim poślubiona

Po tej polskiej ziemi w Naroczy
Panieneczki sliczne chodziły
A ja za ich duszę się modliłem
Bo mi tak moja nauczycielka nauczyła

Lublin był pierwszym miastem które zwiedzałam na ziemi Polskiej.

Okolice Lublina jest kolebką rodu Suchodolskich. Toż nie mogłam wymyślić lepszej dla siebie drogi. I miałam rację.

Miasto inspiracji. Każdy kawałek tego słoncznego miasta oddycha sztuką. Sztuka, która jest tutaj kochaną i starannie pielęgnowaną. Sztuka jest sercem tego miasta. Miałem szczęście odwiedzić Jarmark Jagielloński i miłość moja zwiększyła się.

Miasto, w którym wieki ukryły swoje najlepsze zabytki. Kościoły, w których serce się zatrzymuje, a dusza jest wypełniona światłem.

Wieża Trynitarska stała moim absolutnym miejscem siły. W niewytłumaczalny sposób cały czas przyciągała mnie do siebie. Zapach starego drewna, muzyka, z której kręciła się moja głowa, starożytne posągi i obrazy - dziesiątki ciekawskich oczy, którzy patrzyły na mnie z przeszłości. I wzruszające gniazdo gołębia z raczkującymi pisklętami w oknie.

Kiedy opuściłam Wieżę i rozejrzałam się, zobaczyłam ten cudowny znak na niebie.

To był mój cud nad Lublinem.

Wiersz "O polskiej fladze " w wykonaniu Antoniego i Zosi Piórek

Wiersz "Kraj nad Wisłą" w wykonaniu Patryka Teperka z klasy 3

Polska w naszych domach w czasach pandemii

Majowe święta są dla wszystkich Polaków na świecie wpisane w tożsamość narodową. Uroczyste ich obchodzenie stało się już tradycją narodową. W tym roku ze względu na pandemię stało się niemożliwe zorganizowanie ich stacjonarnie w szkołach, parafiach i środowiskach polonijnych. Polacy nie byliby jednak sobą gdyby nie znaleźli sposobu na alternatywne ich obchodzenie Korzystając z dobrodziejstw internetu uczniowie polskiej szkoły im Marii Curie - Skłodowskiej w Argenteuil we Francji uczcili święta majowe nagrywając swoje prezentacje. Zapraszamy do zapoznania się z nimi i do wspólnego świętowania .

Członkowie polskiego zespołu tańca ludowego „Wesoły Balet” należącego do Domu Polskiego Federico Chopina z miasta Rosario (Santa Fe) w Argentynie.

Trzy Majowe Święta - moje klasy: 2b, 4 i 5. W tym trudnym czasie kolejny raz spotykamy się wirtualnie i świętujemy razem. Polish School Altogether in Dublin-Tallaght.

ПОЛЬША ДЛЯ МЕНЯ – ОБРЕТЕННАЯ ВАРШАВА

Впервые слово «Варшава» я прочла в детстве на обороте старинной фотографии, где надпись чернилами гласила «Варшава 1913 год». На фото изображены прабабушки и моя бабушка. Бабушке было семь лет.

Мое детское сознание было настолько тщательно отформатировано советской пропагандой, что весь мир для меня делился на две неравные части: СССР и все остальное. СССР больше, конечно. Поэтому фраза «жили в Варшаве» была приблизительным эквивалентом «жили на Юпитере». Потребовалось несколько десятилетий не только взросления, но взросления в условиях независимости нашей страны, чтобы эта пропагандистская пелена рассеялась. За это время в моем сознании выстроилась долгая дорога от нарядной Варшавы до жуткого поселка каторжан в Западной Сибири, которую прошли мои родные.

Тогда и возникла идея описать нелегкую судьбу нескольких поколений моих родных – так, как я невольно ее запомнила из обрывков разговоров и скупых рассказов взрослых. Такова прелюдия появления книги «Паперова лялька».

Роман увидел свет и сразу полюбился читателям. А крошечный тираж бумажного издания явно не насытил рынок. Закономерным явилось желание переиздать книгу. Поэтому и решила съездить в Варшаву: а вдруг сама обстановка подскажет мне новые штрихи в описании города, которые я смогу «вплести» в новое издание. До этого посетить столицу Польши не удавалось.

Мечта сбылась. Я ступила на землю предков, если использовать заезженное литературное клише. Отзывы многих туристов о том, что от старинной Варшавы после Второй мировой войны мало что сохранилось не оказались преувеличением. Старый город, так называемое «Старэ място», сжался до размера площади. Да и то это, скорее, не старый город, а послевоенный город – правда, тщательно восстановленный и лелеемый поляками. Автовокзал мне напомнил аналогичное здание Днепропетровска. Остальные районы застроены типовыми многоэтажными домами. Помпезность других европейских столиц отсутствует. И все же город задевает самые потаенные лирические струны души. Возможно, секрет очарования Варшавы кроется на более тонком уровне, не материальном.

Flaga została wykonana z kuleczek bibuły, specjalnie na święto flagi Polski

Moje drzewo genealogiczne.

Życzenia okazji Dnia Polonii i Polaków za Granicą.

Czym dla mnie jest Polska...

Polska jest krajem, który leży w centrum Europy, i krajem, gdzie była pierwsza konstytucja w Europie oraz druga w świecie. To kraj bohaterów, takich jak Andrzej Tadeusz Bonawentura Kustoszko, Jan III Sobiecki, Józef Klemens Piłsudski, Władysław Albert Anders, Witold Pilecki itd. Kraj wybitnych ludzi oraz naukowców i poetów takich jak Karol Wojtyła (Jan Paweł II), Maryja Składkowska – Kiuri, Andrzej Wajda oraz Henryk Sienkiewicz i Adam Mickiewicz itd.

Właśnie dla mnie Polska jest moją historyczną Ojczyzną, jestem dumny, że również z takimi wybitnymi ludźmi mam wspólny kraj. Chociaż mieszkam daleko od Polski, buduję Polskę tam, gdzie mieszkam. Tak samo jak ją budowali moi rodacy kiedy Polski nie było na mapie Europy. Ale mieli Polskę w duszy i sercu. Tak i Ja mam Polskę w duszy i sercu.

I powiem tak:
POLSKA – TO DLA MNIE MOJA HISTORIA, HISTORIA MOJEJ RODZINY, HISTORIA MOICH KORZENI, TO ZNACZY JEST DLA MNIE OJCZYZNĄ. ”

Zachowanie i rozwój polskiej kultury, języka i tradycji na Syberii.
Polskie Centrum „Polonez” w Omsku

Zachowanie i rozwój polskiej kultury, języka i tradycji na Syberii. Wielkie Dyktando Polskie w Omsku.
Polskie Centrum „Polonez”

Zachowanie i rozwój polskiej kultury, języka i tradycji na Syberii. Mecz siatkówki kobiecej „Muszynianka” Polska – „Omiczka” - Rosja. Polskie Centrum „Polonez”

Polska to dla mnie...

Wysokie góry, jeziora błękitne i świeżość bryzy Bałtyku. Tak owszem! Mogłabym właśnie tak zacząć swoją wypowiedź. Polska jednak dla mnie jest czymś więcej niż tylko pięknym krajem. To oaza spokoju, który odczuwam podczas każdego pobytu. To uczucie troski i bezpieczeństwa, jaką darzy się każdego Polaka, nawet tego, którego los zarzucił w dalekie kraje. To gościnność ludzi, która słynie na cały świat.

Polska to dla mnie...LODY ŚWIDEREK!

Na zdjęciach i wideo członkowie "Jedności", Rosja: Aleksy Miłowanow (w czerwonej koszulce), Swetłana Miłowanowa (żona), Tatiana Miłowanowa (córka), Aleksander Miłowanow (brat)

Jestem Stanisława Wołodkowicz, mieszkam na Litwie, jestem Polką, dlatego cała Polska jest ze mną

"Polska to dla mnie..."

Polska to dla mnie wieczna tęsknota za tym, co było i co schowałam w plecaku emigranta.
Wspomnienia jazdy na rowerze wśród pól u babci na wakacjach, zajadanie się proziakami z kwaśnym mlekiem, strach przed wyprowadzeniem pierwszy raz, jako "miastowa", krowy na łąkę.
Zbieranie malin na działce o szóstej rano z muzyką ,,Lata z radiem" i taniec między krzewami - śmiejący się wujek, który mówił " jedna malinka do koszyka i jeden obrót".
Harcerskie spotkania i zbiórka makulatury z klasą z podstawówki, żeby zarobić pieniądze na wycieczkę. Granie do północy w parku w badmintona, bo tam było najlepsze oświetlenie. Pierwsze dżinsy i pierwsze miłości, te niewinne.
Wyjazdy w Bieszczady pod namiot i autostopy, żeby dotrzeć na spotkania "Wolę być".
To oglądanie filmów w nocy w kościele, siedząc na lodowatej podłodze przed ołtarzem w latach, kiedy nic nie wolno było.
I strach w niedzielę rano przed tym samym kościołem, aby katechetka nie powiedziała rodzicom, że kolejny raz nie było mnie na lekcji religii.
To nauczyciele, ci mądrzy i dobrzy ludzie, do których miałam szczęście, bo stanęli na mojej drodze. Ich słowa, które osiadły na mojej duszy i zaznaczyły ślad. Poniosłam je ze sobą w dalsze życie.
Wigilie, które pachniały świerkiem i makowcami, skrzypiący śnieg i zimny pocałunek wiatru w drodze na Pasterkę.
To mokry policzek ojca i jego drżący głos, kiedy dzielił się opłatkiem.
Mama. Mama, która czyniła cuda. Wycierała łzy, dodawała otuchy i w czasach "tylko octowych" częstowała pomarańczami i orzeszkami ziemnymi, nie wiadomo skąd zdobytymi.
Starsza siostra, cudowna, bo była powiernicą tajemnic i która sprawdzała ręce przed łaskawym udostępnieniem książki ze swojej biblioteczki.
Książki, setki książek, do których zapałałam miłością wielką i bezgraniczną.
Wydzieraliśmy je sobie z bratem, który tak, jak ja głowę miał w chmurach i opowieściach o Sybirakach z sąsiedniej ulicy.
Polska to dla mnie ...to wszystko, co mnie ukształtowało, jako człowieka. Pozwoliło biec z odwagą przed siebie i dało siłę w przetrwaniu na obcej ziemi.
Moja duma, że pochodzę z kraju, którego historia jest świadectwem wielkości.
I nic, i nikt nie zmieni tego.

Polska stała się dla mnie ojczyzną. Świetny, piękny i cudowny kraj z ciekawą kulturą oraz tradycjami. Mieszkając 5 lat w Polsce zakochuje się coraz badziej w jej walorach. Życie tutaj umilają umprzejmi, pomocni i otwarci mieszkańcy. A dzięki przyjazdowi tutaj, poznałam tutaj swoją miłość. Z całego serca śle pozdrowienia swoim rodakom z okazji Dnia Poloni i Polaków za granicą.

Jestem Phm. Andrzej Kicinski jestem harcerz polski w Argentynie czuwaj..!
Tutaj mamy i pijemy Mate jak na pierwsza zdjiecia.
Więcej zdjęć nie mogłem zrobić, ponieważ jesteśmy w domu bez możliwości wyjazdu.

6 miesięcy temu, po 28 latach mogłem wrócić do ukochanej ojczyzny Polski, urodziłem się w Argentynie, tylko mój dziadek był Polakiem, ale nosię Polskę we krwi i sercu. Jestem harcerzem odkąd skończyłem 10 lat, minęło 40 lat odkąd wstąpiłem do tej pięknej instytucji Zhp pgk.

Podczas tej podróży pojechałem zobaczyć piękne turkusowe morze, a to zdjęcie pokazuje moją miłość do Polski.

Czuwaj pozdrawiam z Argentyny

Życzenia z okazji Dnia Polonii i Polaków za Granicą

«Festiwal mniejszosci norodowych w naddniestrzańskiej Kamionce»
nadesłała: Antonina Pietrasz

STRONA TYTUŁOWA PRACY
CAŁA PARAC W PLIKU PDF - PROSZĘ KLIKNĄĆ NA OBRAZ, ABY OTWORZYĆ ZAWARTOŚĆ

Z mamusi pomocą udekorowane dwa bialo-czerwone serca, ktore upiększaly naszą tegoroczną choinkę

Wielbiciel pilki nožnej, marzy o karierze pilkarza

Generalnie nie przepadamy za naszym krajem, ciagle narzekamy, jesteśmy nie zadowoleni. Narzekamy na wszystko od pogody do zarobków. Mało się uśmiechamy do siebie, ale wiecie co? Ja tez tak myślałam, uwierzcie mi ,że wystarczy pojechać choć na ,,chwilę’’ (jestem w Anglii juz 13 lat) do innego kraju, aby uświadomić sobie jak bardzo tęsknisz za Polską i właściwie dopiero wtedy, zdasz sobie sprawę ile Polska dla Ciebie znaczy ?

POLSKA TO DLA MNIE…WIELKA TĘSKNOTA ,

DOM , do którego wracam najszczęśliwsza na świecie
POWIETRZE- świeże, świeżutkie, najświeższe,
NIEBO- niebieskie, tak wysoko, że chce się fruwać
ŁĄKI - ten zapach trawy, kwiatów, te pola rzepakowe
MUZYKA- w każdym kacie, za każdym rogiem jest jakieś wspomnienie utkane z muzyki
PRZYJACIELE - najprawdziwsi
MIEJSCA- jest ich tak wiele, jednego dnia możemy być w górach, drugiego nad morzem. Mazury- nasza kraina Tysiąca Jezior. A Bieszczady? Gdzie się czas zatrzymał, zero internetu, tylko piękna, dzika natura.Tatry? A nasze piękne miasta? Ileż tam ważnych wydarzeń miało miejsce………….

KOCHAM POLSKĘ, to wielka moja tęsknota, mam dwoje dzieci, które urodziły się w Anglii. Dbam, aby uczyły się języka polskiego, historii, tradycji i kultury polskiej, aby byli dumnymi Polakami.

Wierze, że wrócę do domu, uśmiechnę się do sąsiada, kierowcy w aucie obok, pani w sklepie. Pobiegam z psem po łące, zerwę kilka kwiatów do wazonu, nasycę oczy żółtymi polami . Posłucham Cz. Niemena w kafejce za rogiem z moją Andzią. Następnego dnia wybiorę się nad Solinę pomedytować aby w końcu wrócić, usiąść wygodnie w bujanym fotelu na werandzie, spojrzeć wysoko w niebieskie niebo, popatrzeć na męża, dzieci, może wnuki …… ?

I powiedzieć : TAK, tu jest mój kawałek podłogi, to jest mój dom.

POLSKA TO MÓJ DOM………… MÓJ POCZĄTEK I KONIEC.

Dzien Dobry.

Mam na imie Maya chodze do 3 kl piatkowej. Polskiej szkoly im Maksymiliana Marii Kolbe przy parafi sw Konstancji w Chicago.
Polska to moja ojczyzna Tam urodzili sie moi rodzice i wszyscy przodkowi.
Dzieki polskiej szkole pielegnuje polska mowe.
W moim domu mowimy tylko w ojczystym jezyku i podtrzymujemy polskie tradycje
Biore czesto udzial w konkursach dotyczacych Polski itp
W ubieglym roku mialam zaszczyt otrzymac 1 miejsce w konkursie “100 lat Niepodleglej” z czego jestem bardzo dumna.
W Muzeum Polskim w Chicago Ambasador wreczal Mi nagrode. Przesylam zdjecie z tej uroczystosci i moja prace z orlem bialym oraz prace. Wykonama wraz z moimi rodzicami na konkurs.

Pozdrawiam serdecznie i pozdrawiam cala POLONIE.

Maya Nowicki z rodzicami.