W 1927 roku w Paryżu na Cmentarzu Montmartre, a polecenie marszałka Józefa Piłsudskiego, przeprowadzono ekshumację szczątków Juliusza Słowackiego.
Juliusz Słowacki zmarł 3 kwietnia 1849 roku w mieszkaniu znajdującym się przy Rue de Ponthieu nr 34 (dawniej nr 30). Został pochowany na paryskim Cmentarzu Montmartre. Pomysł sprowadzenia prochów Juliusza Słowackiego do Polski był obecny w debacie publicznej już w okresie zaborów. Po raz pierwszy pojawił się w 1894 r. za sprawą studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego zrzeszonych w „Czytelni Akademickiej”. Pomimo zaangażowania się w inicjatywę liberalno-demokratycznej „Nowej Reformy” oraz socjalistycznego „Naprzód”, idea nie została zrealizowana. Stała się wręcz kolejnym przedmiotem konfliktu pomiędzy polskimi stronnictwami politycznymi. Ponownie idea sprowadzenia prochów poety do kraju zrodziła się w pierwszych latach XX wieku. Postanowiono przenieść je do Krakowa i złożyć w podziemiach katedry wawelskiej w setną rocznicę urodzin wieszcza, przypadającą w 1909 roku. Prezesem komitetu sprowadzenia zwłok Juliusza Słowackiego do Polski był prof. Józef Kallenbach.
Stosowny komitet obywatelski zebrał odpowiednie fundusze, a pod koniec marca 1909 roku nadeszła z Francji zgoda na ekshumację i przewiezienie zwłok. Jednakże kardynał Jan Puzyna, biskup krakowski, stanowczo nie wyraził zgody na pochowanie ciała Juliusza Słowackiego na Wawelu. Mimo nacisków opinii publicznej, swojego zdania nie zmienił. Doprowadziło to do rezygnacji po kilku miesiącach z planów ponownego pochówku.
Sprowadzenie zwłok Słowackiego zapoczątkowały uroczystości w Paryżu 14 czerwca 1927 r. Po ekshumacji szczątki poety złożono do małej ołowianej trumny, a tę do większej hebanowej ozdobionej srebrnym krzyżem. Dalej, w asyście tłumów, przewieziono je do polskiego kościoła Wniebowzięcia NMP w Paryżu. Po mszy żałobnej prochy odprowadzono w uroczystym kondukcie do gmachu polskiej ambasady, gdzie Polacy i Francuzi oddawali hołd poecie. Wieczorem, w asyście wojskowej, trumnę przewieziono do Cherbourga. W porcie przeniesiono ją na pokład transportowca ORP „Wilia”. Po kilku dniach szczątki Słowackiego powitał w Gdyni wielotysięczny tłum ze starostą morskim, legendarnym gen. Mariuszem Zaruskim. Wieczorem na pokładzie torpedowca Mazur trumnę przewieziono do Gdańska, tam przejął ją na swój pokład „Mickiewicz”, który ruszył w górę Wisły do Warszawy. Statek witany był w miastach, przez które przepływał: dzwony biły, orkiestra grała, chóry śpiewały, szły procesje z chorągwiami, wojskowi wystawiali warty i poczty sztandarowe, a z mostów rzucano kwiaty. Trumnę przez całą trasę eskortowali poeci Artur Oppman i Jan Lechoń. 26 czerwca „Mickiewicz” był już w Warszawie.
Orszak pogrzebowy przeszedł ulicami stolicy do katedry świętego Jana. Nazajutrz przewieziono trumnę Słowackiego na Dworzec Główny. Stąd wyruszył pociąg wiozący ją do Krakowa. 28 czerwca na dziedzińcu zamku na Wawelu odbyła się uroczysta ceremonia pogrzebowa. Na jej zakończenie Józef Piłsudski wypowiedział wielokrotnie cytowane słowa: "W imieniu Rządu Rzeczypospolitej polecam Panom odnieść trumnę Juliusza Słowackiego do krypty królewskiej, bo królom był równy". Jego prochy zostały złożone obok Adama Mickiewicza w Krypcie Wieszczów Narodowych w Katedrze na Wawelu.
POGRZEB SŁOWACKIEGO NA WAWELU W DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
